Asr-ı Saadet - RESULE KOCASINI ŞİKAYET EDEN KADIN 

Hz. Havle

KURAN-I Kerimdeki 4. surenin adı "Nisa" Suresidir. Nisa, kadınlar anlamındadır. Kadınlar Suresi demek. Kuran-ı Kerimde "rical", yani erkekler anlamında herhangi bir sure yoktur. 

Kuran-ı Kerimde, bazı peygamberlerin isimleri surelere verilmiştir. Yusuf, Yunus, İbrahim veya Lokman (peygamberliği tartışmalıdır) sureleri gibi. Peygamber olan erkekler sureye isim olabilmiştir. Bu genel kuralın tek istisnası "Meryem" Suresidir. 

Hz. İsa ın annesi, peygamber olmamakla beraber bir sureye isim olabilmiştir. Peygamber olmayan tek kişiliktir. Kuran-ı Kerim her fırsatta kadını onurlandırmış, ön plana çıkarmıştır. Toplumun gündeminde kalsın diye. 

. * * * 

Kuran-ı Kerimdeki en manidar surelerden biri de 58. sırada yer alan "Mücadele" Suresidir. Medinede inen bu surenin kadınlar açısından anlamlı bir hikáyesi (sebeb-i nüzulu-iniş gerekçesi) vardır. Mücadele, peygamberle tartışan kadın anlamına da gelir. Olay şöyle gelişti: 

"Hz. Havle" iman eden bir kadındı. Evs (radıyallahu anh) isimli, sert tabiatlı bir adamla evliydi. Bir gün Evs (radıyallahu anh), karısını boşadı. Bu boşanmayı gerçekleştirirken de eskiden Araplar arasında yaygın olarak yapılan ve "zihar" olarak adlandırılan bir yöntemi kullandı. 

Araplar, eşlerinin bazı hassas noktalarını, anneleri-bacıları gibi evlenmeleri yasak olan . akrabalarına benzetirlerse bu boşanma sebebi sayılırdı. Evs (radıyallahu anh) de eşine, "Sen bana anamın sırtı gibisin" diyerek aralarındaki akdini sona erdirmek istedi. 

İşte bu olaya muhatap olan Hz. Havle, soluğu Hz. Peygamberin (sallallahu aleyihi ve sellem) yanında aldı. Hz. Havle tepkiliydi. Hz. Havle yorgundu. Hz. Havle . bezgindi. Hz. Havle mağdurdu. Hz. Havle çaresizdi. Çareyi Hz. Peygamberde (sallallahu aleyihi ve sellem) bulacaktı. 

Havle (radıyallahu anh), Peygamberin (sallallahu aleyihi ve sellem) evine geldi. Efendimiz (sallallahu aleyihi ve sellem) dinliyordu. İsyan edercesine kocasını, Peygamberimize şikáyet etmeye başladı. Şöyle diyordu: "Ey Allahın elçisi! Evs, benim malımı-mülkümü yedi. Gençliğimi tüketti. Onun için çocuklar doğurdum. Şimdi ise yaşlandım. Çocuk doğuramaz hale geldim. O da zihar yaparak beni boşadı. Beni ortada bıraktı. Ya Rabbi, halimi sana arz ediyorum. Bu halimi sana şikáyet ediyorum." 

Havleyi büyük bir dikkat ve saygıyla dinleyen Hz. Peygamber (sallallahu aleyihi ve . sellem) bir an duraksadı. Sonra, "Bu tür boşamalarla ilgili Rabbimden bana herhangi bir ölçü gelmiş değildir" cevabını verdi. Çünkü O (sallallahu aleyihi ve sellem), Yüce Allah an vahiy gelmedikçe kendi heva ve arzusuna göre konuşmazdı. Yüce Allahın kendisine müsaade ettiği konular hariç, mutlaka vahiy beklerdi. 

Ama çok . geçmeden Yüce Rabbimiz, "Halimi sana iletiyorum" diyen bu mağdur kadının yakarışına cevap verdi. Ötelerden, ötelerin de ötesinden cevap geliyordu. Yüce Allahın, "Senin sesini, yakarışını, isyanını duydum. Yalnız değilsin, sözün duyulmuştur, gökte yankılanmıştır Havle! Arzu ettiğin konuda sana cevap verilecek ve sen rahatlayacaksın" anlamında ayeti inecektir. 

Yüce Rabbimiz, Havleye cevap veriyordu. Öylesine bir cevap ki Medinede yankılanmadık, konuşulmadık ne sokak ne ev bırakacaktı. Günlerce her mekánda Havle in yakarışına verilen cevap konuşulacaktı. Havle gibi mazlum ve mağdur bütün kadınlar, bir anlamda "erkeği cezalandıran" bu ayetleri gururla okuyacaklar. 

Yüce Allah, karısını bu şekilde boşamak isteyen erkeğe bu işin çirkin olduğunu ilettikten sonra, ya köle azadı, ya iki ay üst üste oruç veya 60 fakiri doyurma cezası verecektir. Eşine dönmenin bedeli olarak. Tekrar eşine yaklaşmak istersen bunu ödeyeceksin. Kadın değil, erkek bunu ödeyecek. Çünkü kadın mağdur oluyordu. Rabbimiz, mağdurun yanında, mazlumun yanında. 

"Mücadele" Suresi in ilk ayetleri indiğinde yüzü sevincinden ay gibi parlayan Peygamberimiz (sallallahu aleyihi ve sellem), Havleyi çağıracak ve "Seni müjdelerim Havle! Allah senin sesini duymuştur" dedikten sonra ilk ayeti okuyacaktır: "Kocası hakkında seninle tartışan ve Allaha şikáyette bulunan kadının sözünü Allah işitmiştir. Allah sizin konuşmanızı işitir. Çünkü Allah işitendir, bilendir." (Mücadele 58, 1) 

Hz. Havle bugün bile horlanmış, zorlanmış, terk edilmiş, önemsenmemiş, gençliğinden sonra kenara itilmiş bütün kadınların ortak isyanı olmuştur. Sembol olmuştur. Önemsenmediklerini zanneden kadınlara, "Hayır, Rabbiniz sizi önemsiyor. Rabbiniz sizin adınıza zulmeden erkeğe dünyada cezalar getirdiği gibi ahirette de hesap soracak". Üzülmeyin, sesinizi Rabbiniz duyuyor, halinizi görüyor cevabıdır Mücadele Suresi. 

* * * 

Yıllar geçer. İki büklüm bir kadın Medine çarşısında Hz. Ömerin önüne geçer. Bir şey sorar. Uzun boylu Hz. Ömer eğilir, diz çöker. Ellerini kadının omzuna koyar. Söyle nine der. Kadın dakikalarca konuşur, Hz. Ömer dinler. Medine in lider kadrosu ise hayret içindedir. Bu ihtiyar nineye bu kadar zaman feda edilir mi(!). Nihayet kadın anlatacağını anlatır ve gider. Hz. Ömer doğrulur. 

Orada bulunanlardan biri, "Ey müminlerin emiri! Şu Kureyşin liderlerini şu nine için o kadar bekletmeye değer miydi" diye sorunca Hz. Ömer hışımla döner. Herkesin duyacağı bir ses tonuyla: "Ne diyorsun! Yazık sana. Bu kadın Havledir. Allah (Celle Celaluh) yedi gök ötesinden onu duydu, hakkında ayet indirdi de Ömer mi onu dinlemeyecek. Vallahi bütün bir gün beni tutsaydı, öylesine duracaktım. Problemini halletmeden gitmeyecektim." 

Sormak . istiyorum; Kuranı bu bakışla hiç okuyabiliyor muyuz?