0102 0101 Evlat Acısı Gibiydi Yokluğu



Son zamanlarda ağır başlıydı bulutlar
Gülüşleri kıvranırken dudak kıvrımlarında
Hangi acı anlatır gözlerinde ki bakışları 
Hangi mevsim bastırır içindeki haykırışları

Eylül ıslanmadan sırılsıklam
Ekim,in boğazına düğümleniyor nefesi
Ve Kasım,a sıçramakta hüzün
Ne zaman doğacak ilkbahar

Kıpkızıl bir gecede yalnızlık
Cesur sancılarla dolu kasıkları
Kozasını kırmak için
Bağrına taş basıyor umutlar

Gökyüzü merhametsiz
Sanki ciğerlerinde kara kış
Bir fırtına kopuyor ki gözlerinden
Toprak ve su aşk diye kavrulmakta

Ah sevgilim
Nasıl öldüre bilirim içimdeki sensizliği
Kâh nefesim bir kor gibi yakıcı,
Yada bir kar tanesi gibi soğuk
Ölüm Allah’ın emri yokluğuna yitiğim